Czy znacie te pyrzyckie legendy? Niektórymi możecie być zaskoczeni

LEGENDA O RYCERZACH-ZBÓJACH

Zmorą pyrzyckich mieszczan było trudniące się rozbojem zubożone okoliczne rycerstwo. Do legend przeszły czyny i upadek rycerzy z rodu Blankenburgów. W XIII w. pełnili wraz z innymi służbę w pyrzyckim zamku książęcym na Starym Mieście, dopóki ten istniał, do 1283 r., mieli na podzamczu dwór (1279), potem usadowili się w zameczku w Czarnowie (gm. Kozielice), którego ślady przy jeziorze istnieją do dziś. Stąd i z umocnień na Górze Zbójów (Räuberberg) przy jez. Piaseczno, kontrolowali Drogę Lota (Lotweg) prowadzącą z Chojny do Stargardu. Czarnowskie gniazdo Blankenburgów było utrapieniem kupców podążających do Pyrzyc i Bania. Drugim ich ośrodkiem były pozostałości dawnego pomorskiego grodu w Lesie Miejskim k. Tetynia/Przydarłowa. Tam chronili się w chwilach niebezpiecznych. Wreszcie rozboje zmobilizowały mieszczan i książąt pomorskich. Książęta Warcisław IV (zm. 1326), Otto I (zm. 1344) i Rada Miejska Pyrzyc wyznaczyli nagrodę i obiecali przywileje temu kto rabusia dostarczy żywego lub martwego. Pewnego razu Blandenburg płynął rzeką Łozicą łódką ze swych szańców nad jez. Świdno k. Tetynia do Czarnowa. Ponieważ dzień był upalny, zmęczony zatrzymał się w kniei, wyszedł na brzeg i uciął sobie drzemkę w cieniu zarośli olchowych. Tak smacznie śpiącego Blankenburga zastał pewien pyrzycki bednarz. Skuszony wysoką nagrodą rąbnął zbója klepką w czoło. Uderzenie było śmiertelne. Od Rady Miejskiej otrzymał przywilej mocą którego wszyscy pyrzyccy bednarze otrzymali prawo bezpłatnego wyrębu drzewa na klepki w Lesie Miejskim. Wystawiony przy tej okazji przywilej był podobno jeszcze w 1797 r. w posiadaniu cechu bednarzy. Za tym i Bednarska Góra obok Krzemlina zdaje się przemawiać. Inni jednak dawniej opowiadali, że mieszczanie Pyrzyc i Bani zawarli porozumienie w sprawie zorganizowania wspólnej wyprawy zbrojnej przeciwko Blankenburgowi. Pewnego dnia ruszyli zbrojni, gdy przebywał on w Lesie Miejskim. By jednak w gęstwinie móc się rozpoznawać, a okrzykami nie wypłoszyć zbója i jego drużyny, ustalili hasło rozpoznawcze. Bańszczanie zwoływali się naśladując beczenie młodego cielaka. Stąd wzięło się potem używane na Pomorzu pogardliwe określenie bańszczanina: "bański cielak". Wysiłek mieszczan został uwieńczony sukcesem. Rycerza ujęto. Wkrótce też zburzono po oblężeniu jego zamek w Czarnowie, zaś wieś książęta nadali na własność Pyrzycom, co już legendą nie jest, bo zachował się przywilej nadawczy z 1322 r. W Pyrzycach przekazywano z pokolenia na pokolenie opowieść jak to rozpoznany w mieście osaczony i odcięty od swej zbrojnej drużyny Blankenburg schronił się do jednej z baszt miejskich. Wciągnął za sobą na szczyt drabinę i co jakiś czas wyglądał przez szczeliny strzelnicze, wypatrując odsieczy. Nie sposób było go stamtąd wykurzyć. Wówczas pewien kowal wpadł na sposób. Osadził kosę na sztorc, wspiął się na wieżę od strony zewnętrznej i kiedy rycerz wystawił głowę by znowu się rozejrzeć, odciął mu ją ku uciesze zgromadzonej miejskiej gawiedzi. Odtąd spokój miał zapanować w okolicy. Inna wersja legendy powiada że ten rozbójnik to Plump (zob. niżej legenda o Plumpie). Legend takich jest więcej. Opowiadano również, że w lochu Baszty Więziennej (Sowiej) zakuwano łańcuchem szczególnie groźnych rycerzy z okolicy.